Shared posts

25 Jan 21:07

"Palavra comum", umha nova revista de artes e letras projetada para a lusofonia





palavraDirixida por Alfredo Ferreiro, Tati Mancebo e Ramiro Torres, a revista "Palavra comum" nace na rede como un espazo para o encontro das artes e as letras, con portas abertas á lusofonía.


Cunha ampla nómina de persoas colaboradoras, a revista "Palavra comum" preséntase como "espaço digital plural para mostrar as artes e debater sobre a cultura de ontem e de hoje, respeitando as particularidades de todos e ao tempo projetando-nos decididamente para a lusofonia". Con este obxectivo, suma voces nun lugar de encontro en que "nenhuma perspectiva generosa e sincera será estrangeira, na procura permanente de aquilo que nos une e converte a vida em um caminho frutuoso em boa companhia", din os seus promotores na presentación da nova publicación dixital.

Xavier Alcalá, Iolanda R. Aldrei, Márcio-André, Amadeu Baptista, Carlos L. Bernárdez, Inma Doval, José Estévez, Alfredo Ferreiro, Marcos Ferreiro, Xesús González Gómez, Antonio Iglesias, José António Lozano, Tati Mancebo, Xacobe Meléndrez Fassbender, Eduardo Méndez Baamonde, Alberte Momán Noval, António José Queiroz, Xulio Ríos, Bieito Romero e Ramiro Torres colaboran de maneira permanente nesta revista de artes e letras que busca ser un espazo de comunicación "entre a vangarda e os saberes tradicionais, conectados por un fío sutil ao longo dos séculos, desde a lareira ao pupitre, desde a boca da vella ao móbil do rapaz".

Espazo, polo tanto, para a arqueoloxía, a fotografía, a música, a literatura, a tradición, as artes visuais, a educación, a gastronomía, a historia ou o deporte nun proxecto que desenvolve Algueirada e que está xa na rede con actualización semanal.

Entre os contidos que a revista, que botou a andar no inicio de ano, ofrece atopamos o traballo en varias entregas "A sidra, un pracer ancestral" de Bieito Romero, o relato asinado por M. F en La Noche de 1957 que Xesús González Gómez intúe que é de Xosé Lúis Méndez Ferrín ou os versos do poemario inédito Himal do escritor e músico Paulino Pereiro. No apartado "Galería", recolle unha ampla mostra da poesía visual de Xosé M. Álvarez Cáccamo -da que recollemos unha das imaxes nesta información-, da obra plástica de Inma Doval ou o fotopoemario de Xacobo Meléndrez e Inma Doval.

 

25 Jan 21:05

Responsável da área da Mulher de Briga entrevistada na Rádio Kalimera





230114 brigaKalimera,  rádio livre de Compostela acolheu há uns dias a participaçom da Responsável Nacional da Mulher de BRIGA, Helena Sabel, numha entrevista realizada ao passo da Lei do aborto apresentada polo Partido Popular e impulsionada polo membro da seita da extrema-direita nacionalcatólica Opus Dei, Gallardón.


Umha estudante de Psicologia e trabalhadora social e umha participante da Plataforma Galega polo Direito ao Aborto, em que também trabalha BRIGA, acompanhárom a Helena neste encontro nas ondas para abrir espaços de interlocuçom das vozes calados polos media deste país, e em concreto de Compostela.

Podedes escuitar o audio na íntegra clicando na seguinte ligaçom:
 
25 Jan 20:58

Unas 200 personas piden 'asilo sanitario' a la embajada de Francia contra la reforma de la Ley del Aborto

by contacto@eldiario.es (Vanessa Pi)

"Necesitamos implicar a los países europeos, porque existe el peligro de que el retroceso que amenaza a España se extienda", explicaba este jueves Isabel Serrano, portavoz de la plataforma Decidir nos hace libres, minutos antes de entrar en la Embajada de Francia en Madrid. Unos 200 profesionales sanitarios y ciudadanos la han acompañado para solicitar 'asilo sanitario' al país galo, como forma simbólica de rechazar la reforma de la Ley del Aborto que prepara el Gobierno.

Desde la clásica consigna "Nosotras parimos, nosotras decidimos", a "Si Gallardón estuviera preñado, el aborto sería agrado", pasando por "Aborto legal, para no morir", los asistentes han coreado las causas de su rechazo a la reforma. La plataforma, formada por más de 300 organizaciones, asociaciones y colectivos de diversos ámbitos, considera "un grave retroceso, a la época franquista", la reforma planteada por el Gobierno.

"Muchas mujeres van a tener que viajar a otros países para abortar y las que se queden, acabarán recurriendo a métodos clandestinos", asegura Isabel Serrano, que además es la presidenta de la Federación Estatal de Planificación Familiar. En este sentido, Yolanda Besteiro, presidenta de la Federación de Mujeres Progresistas, recuerda que la Organización Mundial de la Salud (OMS) ha reconocido que, cuando se trata de abortar, las leyes más restrictivas no han hecho sino aumentar el número de interrupciones voluntarias del embarazo. "Antes de la Ley de 1985, cada año morían en España hasta 400 mujeres por haber abortado de forma clandestina. ¿Queremos volver a eso?", denuncia.

El doctor Josep Carbonell, de la Clínica abortista Mediterránea, enumera cócteles de hierba, pastillas de venta en internet e incluso perejil, cómo métodos caseros que se utilizan para abortar. "Esto disparará la morbilidad", insiste. "Yo no pienso aceptar la ley, estoy seguro de que no estoy solo y si hace falta, hablaremos con la ONG Women on Waves para que podamos practicar abortos farmacológicos en un barco en altamar", asegura.

Una carrera de obstáculos

"Como esta reforma salga adelante, las mujeres que quieran abortar van a tener que correr una carrera de obstáculos", asegura Empar Pineda, portavoz de la Asociación de Clínicas Acreditadas para la Interrupción del Embarazo (Acai) en Madrid. Según argumenta, tanto las mujeres que quieran interrumpir un embarazo fruto de una violación como aquellas que se aleguen graves problemas de salud –los dos únicos supuestos que permite el actual borrador de la reforma– correrán el riesgo de no poder abortar dentro de las semanas permitidas por la cantidad de pasos y gestiones y requisitos que deberán cumplir.

Además, los manifestantes coinciden en señalar que la reforma prevista deja en la inseguridad jurídica a los profesionales que realizan abortos. Exigen una ley de plazos, como la que se aprobó durante la pasada legislatura y aún está en vigor. Francia ha emprendido esta semana el camino inverso al de España: la Asamblea Nacional ha modificado la ley de 1975 para eliminar la necesidad de justificar una situación de desamparo y reconocer el derecho de la mujer a decidir sobre su cuerpo sin dar explicaciones.

Estos argumentos han sido recogidos en las solicitudes de asilo que se han entregado a la Embajada de Francia. En total se han entregado 220. La plataforma ha animado a que más profesionales sanitarios y ciudadanos en general se sumen. Por su parte, la embajada se ha comprometido a hacer entrega al gobierno francés de las solicitudes recibidas.

El martes pasado, su ministra de Asuntos Sociales, Marisol Touraine, aseguró que la reforma española "retrotrae a las mujeres a la edad de piedra" e incluso hizo un llamamiento a la "movilización". Un día antes, la ministra francesa de los Derechos de las Mujeres, Najat Vallaud Belkacem, también había asegurado que el proyecto español es un "intento de regresión".

La plataforma Decidir nos hace libres, que nació hace casi dos años, cuando el ministro de Justicia, Alberto Ruiz-Gallardón, empezó a orquestar la reforma, anuncia nuevas movilizaciones. El próximo sábado, 1 de febrero, está previsto que llegue a Madrid, desde Asturias, el conocido como Tren de la libertad. A su llegada a Madrid se le sumarán a otros grupos provenientes de varios puntos de España y de Madrid. Celebrarán una asamblea para reforzar su estrategia de presión y registrarán en el Congreso de los Diputados un documento en el que justifican el derecho de la mujer a decidir sobre su propio cuerpo y, por ello, solicitan que se retire el Anteproyecto de Ley de Protección de la Vida del Concebido.

25 Jan 20:53

CEDAW Sombra España

by Carmen Castro

Una plataforma de 50 ONGs de mujeres, de cooperación internacional y de derechos humanos están preparando un Informe Sombra sobre la aplicacion en España 2009-2013 de la Convencion para la Eliminacion de toda forma de discriminacion de la Mujer (CEDAW) de Naciones Unidas. La Plataforma CEDAW Sombra España está organizando un Encuentro estatal  para el […]

La entrada CEDAW Sombra España aparece primero en SinGENEROdeDUDAS.

25 Jan 20:27

Taller de sexualidad durante y después del embarazo en París

by Maria Llopis

El 20 de febrero, en París, Sadie Lune y Wendy Delorme organizan un taller de sexualidad durante y después del embarazo. Muy recomendable.

ATELIER SEXUALITES – Séance #4 – Corps, désir et sexualité pendant et après la grossesse (Sex during and after pregnancy)

Avec Sadie Lune, de Berlin

http://sadielune.com/

L’Atelier Sexualités est un espace-temps dans lequel découvrir, partager et expérimenter, dans une atmosphère joyeuse et safe, avec des personnes qui sont à l’écoute des envies et des désirs comme des questionnements et des timidités.

Au fil de séances mensuelles consacrées à diverses thématiques (Plaisir et anatomie, Connaissance de soi, Jeux de rôle et fétiches, Sexualité pendant et après la grossesse…), l’Atelier Sexualités est l’occasion de développer des savoirs, des connaissances pratiques et une approche décomplexée et ludique des corps et des sexualités.

Séance #4 – Sexualité pendant et après la grossesse (atelier mixte)
Chez Violette and Co, 102 rue de Charonne, 75011 Paris – métro Charonne (salle à l’étage)

Le jeudi 20 février, de 20h à 22h

Une séance pour toutes et tous, que vous soyez déjà parents ou non!
The worshop will be in French and English // L(atelier sera en français et anglais

Présentation en anglais (la présentation en français suivra):
Body changes, hormones, identity shifts and societal perceptions and pressures all affect sexuality as we transition into parenthood. Not to mention different abilities and demands on our time and energy! We will share tips from our research, as well as stories from our own experiences with sexuality through different phases of pregnancy and after, including perspectives from partnerships as well as sluts on the prowl.
We will explore some of the realities of being pregnant and becoming parents while honoring our romantic, sexual and sensual selves through topics such as:
•Body changes and hormonal changes during pregnancy
•Self image during and after pregnancy: how to deal with the changing body shape during and after pregnancy?
•Pregnancy, after-birth and genital sensations
•What are the risks of having sex (and what kind of sex?) during the different stages of pregnancy?
•Keeping a sexy mindset while pregnant: how does it work? What if it doesn’t work?
•Getting back to sex after birth, both through desire and logistics
•Breastfeeding and being sexually “available”: is it compatible?
•The partners perspective of what is safe, new ways to enjoy, and tips for them to help pregnant or new parent enjoy sex
•Sexual positions for lovers of all genders that are safe and comfortable
•Hot times if you are pregnant and single

Cette séance est animée par Sadie Lune (Berlin) et Wendy Delorme

Les animatrices :
Sadie Lune is and American artist and sex worker. She works with themes of intimacy, sexuality, gender, diffusing shame, queer fertility and sex workers’ rights in performance, video, painting, and writing. www.sadielune.com/www.sadielune.tumblr.com
Wendy Delorme is a French writer and an academic in media and gender studies. She has also toured as a burlesque performer. Her novels are about queer sex, love and family. Her academic work focuses on the image of LGBT people in the media and the construction of femininity in the media.

Infos pratiques :

Inscriptions par email : wendydelorme@gmail.com (indiquer « atelier sexualité » dans le titre du message)

L’atelier est limité à 20 participant-e-s.

Participation : 10E

25 Jan 20:26

Polo DIREITO A DECIDIR nos Corpos e nos Territorios

image

Moito antes de que Gallardón ameazase con lanzar a contrarreforma da Lei do Aborto (marco legal que garantiza os Direitos Sexuais e Reprodutivos das Mulleres) xa o Goberno do PP viña enseñando a patiña en cuestións relacionadas coa diversidade afectivo-sexual, os direitos das mulleres e a igualdad real para as minorías político-sexuais.

O Partido Popular en ningún momento deixou de ser patriarcal e LGTBfóbico, por moito que Gallardón (como alcalde de Madrid) casase a gais, lesbianas, transexuais e bisexuais.

Agora máis que nunca é evidente que estamos padecendo un Goberno de Cruzadas que atentou dende a “Transición Española” contra os avances que os feminismos puxeron (e poñen) enriba da mesa. Unha direita casposa que, aupada por sectores cristofascistas e moralistas, non fai máis que torpedear a igualdade real entre homes e mulleres.

Eí van uns exemplos de agresións patriarcais institucionais:

- Boicotearon a asignatura de Educación para a Cidadanía (faguendo énfase en que “alteraba a evolución normal da sexualidade da xuventude”, que “a educación afectivo-sexual non é educación formal digna de entrar no curriculo formativo”). A LOMCE propón unha asignaura alternativa nomeada Educación Ética-Cívica e Constitucional (onde se falará soamente dos símbolos de España, as drogas e as normas de tráfico).

- Negan a maternidade das mulleres lésbicas e solteiras non garantizando o direito a reproducción asistida pola Seguridade Social. Por suposto, atentan contra a diversidade familiar (monoparentalidade e homoparentalidade).

- Non paran de recortar no Plan Nacional do SIDA e na educación sexual orientada a xuventude (proxectos, campañas específicas, accións de sensibilización, etc.)

- Invisibilizan o bullying nas aulas (sexista e LGTBfóbico) e non fan plans específicos pra erradicar o acoso escolar que padecen as rapazas novas e as minorías político-sexuais. Non abordan a cuestión da violencia de xénero intraxuvenil (sexting, flaming, ciberbullying, etc.)

- Recortaron sen parar as campañas de sensibilización contra a violencia de xénero e precarizan a capacidade de actuación dos Institutos das Mulleres, os Consellos da Xuventude e a Delegación do Goberno para a Violencia de Xénero.

- Financian de maneia desorbitada a “lobbys Pro-Vida” pra que poidan acosar as mulleres que van abortar as clínicas ou poder imprimir panfletos incendiarios que crispen as rúas.

- Interpuxeron un recurso de inconstitucionalidade contra o Matrimonio Igualitario (que non se nos esqueza). O PP afirmaba no 2005 que “o matrimonio gai desnaturaliza a institución” e loitou con uñas e dentes pra ilegalizar as familias homoparentais.

Esta soo é unha pequena mostra que evidencia o obvio: estamos ante un goberno patriarcal obsesionado con privatizar os servicios públicos e con socializar os corpos das mulleres. A doctrina ultraliberal-católica afirma que “os direitos en xeral son asunto dos Mercados (todo se autorregula) e os direitos das mulleres (en particular) son asunto do Estado”.

O Consello de Ministros, esa cabeza visible do crego máis casposo e da alta burguesía máis mojigata aposta pola descomposición dirixida do Estado (“lei natrual da oferta e da demanda”), excepto no relacionado a soberanía dos corpos das mulleres (O Estado-Padre-Dios reactívase ante o avance dos femenismos e o autoconcepto da soberanía corporal femenina).

Ante esta hipocresía ideolóxica, Cruzada Cristofascista e agresión ultraliberal… soo queda rebelármonos dende o corpo como espazo de loita e artellar xuntanzas estratéxicas como ferramenta combativa.

¡Autoproclamarnos PÚBICAmente donas soberanas das nosas conas e sexos, das nosas sexualidades diversas e maternidades autoxestionadas!

image

20 Jan 18:41

No me llames camarada

by Alicia Murillo Ruiz
Compañero, no me digas que espere, hoy estoy oscura, dentro de dos semanas te lo aguanto, hoy no me lo digas. Gamonal se parte la boca, los dientes, todo. Compañero, no me llames camarada, no lo somos. Si no pasaste por un subidón hormonal, no sabes de lo que estoy hablando. Es cuando un olor que percibiste en la mañana vuelve y una y otra vez durante el día, es cuando puedes adivinar cosas, es cuando estás rodeada de sombras, cuando quemarías, verbo intransitivo. Es cuando te das cuenta de que no hay solución a nada o cuando esa intuición es tan fuerte que el tiempo juega en tu contra, porque el tiempo no es recto ni curvo, es presente, puro presente.

No vamos a abortar, nos lo van impedir, porque somos tan necias que no conseguimos entender que las putas, las madres, las santas, las maestras, las viudas, las ministras, las amigas, las cínicas, las torpes, las ricas, las viajeras, las sonrientes, las guapas, las repudiadas, las cojas, las negras, las bolleras, las demacradas, las cansadas, las rectas, las premenstruales, las amorosas, las desnudas, las tercas, las inmigrantes, las modernas, las atracadoras de banco, las millonarias, las desobedientes, las que saben hacer felaciones…

…las solidarias, las que se arrancaron la nariz, las pelirrojas, las que juegan al bingo, las gordas, las jubiladas, las gitanas, las jefas, las rojas, yo misma… y tantas otras, formamos una sola clase social: la clase social que no aborta, la que cobra menos, la que renuncia a cosas, la que se adapta al mundo, la que es perseguida por las calles, la que es acosada sexualmente, la clase social que es asesinada por la otra clase social.

Nos lo creímos, nos dividieron. Nos lo creímos. Y en esta semana negra del mes es cuando lo veo claro: nunca estaremos unidas, nunca jamás, nunca más, ganaron ellos. Nunca habrá un Gamonal abortista porque no somos un barrio obrero, no nos une nada, no nos une un sueldo, no nos une un color de piel, ni un equipo de fútbol, ni una ideología política, no nos une nada, ni si quiera un coño. Solo nos une la imposibilidad de vivir en un mundo a nuestra medida.
Compañera, no me llames camarada, hoy estoy oscura. Tú y yo no somos camaradas y, mucho menos, hermanas.

20 Jan 18:39

Photo



20 Jan 18:38

Mónica Ertl, “a mulher que vingou Che Guevara”





monicaO assassinato do guerrilheiro argentino provocou um rompimento de Mónica com suas raízes e num giro de 360 graus ela acabou militando nas fileiras do Exército de Libertação Nacional, o grupo guerrilheiro formado pelo próprio Che.


Jurgen Schreiber é um jornalista alemão, de reconhecido prestígio como repórter investigativo, que publicou recentemente a biografia de uma compatriota sua, Mónika Ertl. Quem vê o título do livro "A mulher que vingou Che Guevara" pode até pensar que é uma obra de ficção, mas o relato narra uma história da vida real, ainda que desconhecida.

Mônica é filha de um dos grandes propagandistas do nazismo, Hans Ertl, que por muito tempo foi conhecido como o "fotógrafo de Hitler". Ela nasceu em Munique, em 1937, mas nos anos 50 foi viver na Bolívia, para onde seu pai havia fugido depois da queda do Terceiro Reich. Criou-se num círculo fechado de racismo e violência, no qual brilhavam o seu pai e outro sinistro personagem a quem ela chamava de "tio", e que não era outro senão Klaus Barbie, "o carniceiro de Lyon".

Essa jovem e bela alemã cresceu nesse ambiente, dedicando-se a mesma profissão do seu pai: era fotógrafa e camarógrafa. Mas, tudo mudou no final dos anos 60, quando tomou conhecimento da proposta de Che Guevara naquele país, e acompanhou todo o episódio de sua morte na selva boliviana. O assassinato do guerrilheiro argentino provocou um rompimento de Mônica com suas raízes e num giro de 360 graus ela acabou militando nas fileiras do Exército de Libertação Nacional, o grupo guerrilheiro formado pelo próprio Che. Depois de viver na Alemanha ela acabou voltando para La Paz onde conheceu e se apaixonou por Osvaldo Peredo, irmão do então líder do ELN, que também era militante.

Pois é ela que, em 1971, cruza o Atlântico, volta para a terra natal, Alemanha, e lá, na cidade de Hamburgo, executa pessoalmente, com três tiros de uma pistola Colt 38, o cônsul boliviano daquela cidade. E quem era esse cônsul? Nada menos do que o coronel Roberto Quintanilla, o homem responsável pelo ultraje final a Guevara: a amputação de suas mão. Ela havia percorrido mais de 20 mil quilômetros, desde a cordilheira dos andes até Hamburgo para justiçar o militar.

Assim narra Jurgen, aquele dia especial. "Hamburgo, Alemanha, eram nove e quarenta da manhã do dia primeiro de abril de 1971. Uma bela e elegante mulher, de profundos olhos cor de céu entra no escritório do cônsul da Bolívia e espera pacientemente ser atendida. Enquanto aguarda, olha indiferente os quadros que adornam as paredes. Roberto Quintanilla, cônsul boliviano, vestido elegantemente com um traje de lã escuro, aparece e a cumprimenta, bastante impactado pela beleza da mulher que diz ser australiana e que há poucos dias havia pedido uma entrevista. Por um instante fugaz, ambos se encontram frente a frente. A vingança então aparece encarnada no rosto feminino e atrativo. A mulher, de beleza exuberante, o olha fixamente nos olhos e sem dizer palavra extrai um revólver e dispara três vezes. Não houve resistência, nem luta. Os impactos deram na parede. Na fuga, ela deixou para trás a peruca, o Colt 38 e um pedaço de papel no qual se lia "Vitória ou morte. ELN".

Depois de matar Quintanilla, Mônica foi alvo de uma feroz caçada pelas forças de segurança bolivianas, que atravessou países e mares, e só terminou quando a jovem finalmente caiu morta em uma emboscada montada justamente pelo seu "tio", o sanguinário Barbie, no dia 12 de maio de 1973, em La Paz. Mônica tinha 32 anos e seu corpo nunca foi encontrado.

Essa história incrível e aventurosa é contada pelo jornalista Jürgen Schreiberm, e faz parte da história de nuestra América.

Fonte original: Contra Injerencia.

20 Jan 18:37

Una campaña pide a los pacientes que rechacen su derivación a centros privados

by contacto@eldiario.es (Raúl Rejón)

Un nuevo frente de lucha sanitaria: las derivaciones médicas a centros privados. La Mesa en Defensa por la Sanidad Pública ha lanzado la campaña #yoelijo20E para tratar de frenar la desviación de pacientes desde los centros públicos a los concertados. Aproximadamente un tercio del volumen de negocio de la sanidad privada proviene, de una manera u otra, de fondos públicos.

Ellos lo llaman "privatización encubierta" y se refiere al paso de intervenciones quirúrgicas y pruebas diagnósticas a clínicas privadas a las que las que se les paga un canon desde la hacienda pública. La campaña se ha centrado en la Comunidad de Madrid, pero esta práctica es habitual en toda España. En Madrid, según los últimos datos disponibles de 2012, la sanidad pública derivó a 23.019 pacientes a quirófanos privados, 1.028 más que en el ejercicio previo (en total se hicieron unas 420.000 operaciones). También se realizaron un 12% más de mamografías externas (hasta las 17.141). En la Comunidad Valenciana, la Generalitat tuvo que volver a las derivaciones generalizadas a centros privados en septiembre pasado, incapaz de contener la lista de espera quirúrgica. Más de 9.000 cartas llegaron a pacientes de la región, según admitió el consejero de Sanidad, Manuel Llombart. El Ejecutivo de Alberto Fabra (PP) asignó 9 millones de euros para este plan. En Castilla y León también regresaron a la contratación de hospitales privados en 2013: 6.116 pacientes pasaron de los centros públicos a los concertados. La Junta se vio obligada a poner 12 millones de euros.

#YOELIJO20E pide que los ciudadanos hagan valer "su derecho a ser atendido en un centro público". Según relatan, se da una dinámica en la que los pacientes reciben una llamada del centro de citación de Madrid para informarles de que su prueba u operación se puede realizar en una fecha cercana en un centro privado. El centro público, aseguran al otro lado de la línea, acumula mucho retraso. "Es mentira que la sanidad pública esté colapsada si se despide a profesionales y se cierran camas", han contado los promotores de la campaña. El consejero de Sanidad, Javier Fernández-Lasquetty ha negado esta práctica: "Es absoluta y radicalmente falso" que se hagan "derivaciones masivas".

Desde este nuevo frente de batalla se sugiere que se pidan "todas las explicaciones a quienes están llamando" para dar las citas médicas. Y recuerdan que "el paciente tiene derecho a elegir el centro público en el que quiere ser atendido". Rechazar la derivación a la privada, al menos en Madrid, tiene consecuencias. La Consejería de Sanidad no computa a estos pacientes en su lista de espera quirúrgica. Según su criterio, por preferir "un centro de su elección", su demora alcanza los 107 días de media, según los últimos datos de septiembre de 2013. Son 33 más que en el mismo mes de 2012. Con todo, el volumen de ciudadanos que ya están negándose a ser intervenidos en hospitales privados concertados crece: en 2013 llegaron a 35.049 (un 51% más). En septiembre de 2012, había siete intervenciones que llevaban más de un año de retraso. En septiembre de 2013 eran 386: 55 veces más.

Lo que sí debería contenerse en 2014 es el envío de pruebas diagnósticas y tratamientos desde la propia agenda de los hospitales públicos a otros puntos privados, ya que los presupuestos de los 13 grandes centros de Madrid suman unos 16 millones de euros menos (de 52,7 a 35,9) que los previstos el año pasado en la partida "Asistencia sanitaria y social con medios ajenos".

20 Jan 18:36

A imparável luita maratoniana das mulheres





0415 marathon-switzer[A. Rua Nova] Em 1896 a cidade helena de Atenas acolhia a celebraçom dos primeiros Jogos Olímpicos contemporáneos nos que se incorpou umha das competiçons atléticas máis célebres da história: a maratona. A origem da prova atopa-se no mito da fazanha do soldado grego Filípides, que no ano 490 ane, morreu de fatiga após correr desde a cidade de Maratom até Atenas para anunciar a vitória grega frente aos persas.


Mas nos Jogos de Atenas as mulheres nom puiderom correr a maratona. Desde 1896 até 1984 as mulheres tiverom proibido competir oficialmente nesta distância porque as federaçons de atletismo e o Comité Olímpico (compostos por homens) consideravam que a distáncia da maratona era "demasiado díficil para as mulheres"; criam "que superava os seus límites" e, em consecuéncia, nom lhes autorizavam a tomar a saída.

A luita das mulheres pola igualdade foi umha carreira de resistência, iniciada a principios do século XX e atingiu a súa primeira vitória em 1972, quando derrotam ao machismo e conseguem o direito a participar oficialmente nas maratonas.

Em 1926 a británica Violet Percy afrontou os 42.195 metros em solitário em 3 horas 40 minutos e 22 segundos. A sua fazanha demostrava que as mulheres podiam perfeitamente correr maratona, e muitas outras atletas do mundo imitarom á británica, mas só podiam faze-lo de jeito oficioso.

O ponto de inflexom chegou no ano 1967 em Boston. A legendaria maratona de Boston também proibia correr ás mulheres, mas Kathrine Switzer (Amberg, Alemanha, 1947) decidiu participar. Anotou-se com as súas iniciais: KV Switzer e tomou a saída com o dorsal 261 no meio da multitude. Durante o percurso da carreira, um dos oficiais que fiscalizava a prova descubriuna e tentou detene-la. Esa secuência foi captada, e hoje é um símbolo na luita imparável das mulheres polos seus direitos. Na imagem vemos ao director da maratona empurrando a Katherine para que abandone; a pesares disto, Kathrine continua e logra cruzar a linha de meta sendo a primeira mulher que correu umha maratona cum tempo oficial de 4h e 20 minutos. Mas as mulheres ainda teriam de seguir pelejando para poder rematar com a discriminaçom.

Tiverom que passar aínda cinco anos, e a maratona de Nova Iorque em 1972 foi a primeira na que as mulheres puiderom participar. Até 1984 nom se incoporou a maratona feminina aos Jogos Olímpicos, rematando com 88 anos de discriminaçom. Foi em Los Angeles 84, nos que ganhou a americana Joan Benoit, cumha marca de 2 horas 24 minutos 52 segundos. Até hoje puidemos ver excelentes maratonianas, e o recorde feminino está em possessom da británica Paula Radcliffe, que em Londres 2003 parou o crono em 2h 15minutos 25 segundos. Desde 1972 as mulheres podem correr maratona oficialmente. Mas nom foi a única barreira que superarom: hoje há muitas mulheres que incluso compitem em ultramaratona (máis de 42km) e em trails de máis de 100km.

Na Galiza a maratona é umha disciplina que tem actualmente excelentes atletas. Alessandra Aguilar, Vanessa Veiga, Maria Jesús Gestido ou Maria Yolanda Guitiérrez son as melhores referentes dumha extraordinária geraçom de maratonianas galegas. O recorde galego segue em poder de Maria Abel Diéguez com 2h 26´59" (Frankfurt 2002). Alessandra ficou 5ª no Mundial de Moscova 2013. Alessandra e Vanessa forom aos Jogos Olímpicos de Londres 2012. Maria Jesús é dupla campioa estatal (2009 e 2013) e Yolanda foi 10ª na maratona de Berlin, umha das más prestigiosas e competitivas do mundo. O seu exemplo fai que cada dia máis mulheres galegas saiam correr os 42´195km dumha maratona, mas a batalha pola igualdade é ainda longa.

Nos Jogos Olímpicos de Londres 2012 vivimos também umha imagem histórica: a primeira atleta saudí numhas Olimpiadas. Foi Sarah Attar, que nasceu e mora nos EUA, mas com ascedência saudí, e competiu em 800 metros lisos. Finalmente as autoridades ultraconservadoras saudís permitirom participar a Attar, mas em troca de muitas condiçons vejatórias e machistas: "que fora tutelada por um familiar (varom), que vestira de acordo com as normas islámicas (todo o corpo cuberto agás maus e rosto) e que nom se relacionara com homens". E por que autorizarom os saudis a participaçom dumha mulher nos Jogos? Porque o COI (Comité Olímpico Internacional) ameaçou a Arabia com excluir ao país dos Jogos se nom levavam mulheres. A participaçom de Sarah Attar em Londres foi histórica, mas nom podemos esquecer que na Arabia, e noutros países, as mulheres tenhem proibido fazer desporto (só podem practica-lo de forma clandestina ou no exílio) e a exclussom das mulheres do desporto é um aspeito máis da marginaçom institucionalizada e sistemática que sofrem.

 

20 Jan 18:36

Novas atividades em Vigo da Plataforma Galega polo Direito ao Aborto





plataforma aborto vigoA Plataforma Galega polo Direito ao Aborto anuncia as atividades previstas para as próximas semanas na cidade de Vigo.


Em primeiro lugar, a PGDA organiza um debate acerca da contrarreforma da Lei do Aborto promovida atualmente polo governo espanhol do Partido Popular e que está a ser fortemente respostado na rua polo feminismo. O debate será na Casa Galega da Cultura na quarta-feira 22 às 19h.

Para além desta atividade, a PGDA está a organizar palestras informativas sobre esta questom em diferentes espaços da cidade. Até o momento estám previstas palestras no CS A Revolta (24 de janeiro às 19h), no CS Lume! (31 de janeiro às 19h) e na livraria Cartabón (12 de fevereiro às 20h).

20 Jan 18:35

Festival das Brétemas dedica 2014 ao feminismo





RiotMinuto un do 2014.Querémonos libres. Desde a asociación cultural do Festi-Val das Brétemas fixemos unha declaración de intencións a noite de ano novo. Será o Feminismo o que marque a nova metodoloxía de traballo bretemoso.


Porque sabemos da dificultade de desfrutar da música feita por mulleres, tamén sabemos que nom é algo aillado nen anecdótico. Por iso, adicaremos todo o ano a identificar; para denunciar, os múltiples disfraces da violencia machista. Circulos, audiovisuais, concertos e espazos para tecer entre todas pensamentos máis críticos e igualitarios No 2015 non esqueceremos o aprendido no 14 pero será outra temática social e cultural a que marcará a nosa liña de intervención cultural.

Xaneiro comezou enchendo as paredes dun local enigmático de Ponteareas de frases, citas e reflexións de mulleres que nos acompañan no noso axir diario. Saímos de festa, visibilizando desde as aparencias, os pasos de aquelas que dunha ou outra maneira fan parte da nosa historia, coas nosas galas, risas bailes e conversas. Tamén em xaneiro, presentaremos a edición impresa de Pikara Magazine, revista online de xornalismo feminista. Na quinta feira 30, desde Euskal Herria, Andrea Momoitio achegaranos no bar Embruxos este transformador proxecto. Às oito da tarde!

Em febreiro traballaremos para non deixar pasar a oportunidade de pasear polas rúas da nosa vila denunciando, máis unha agresión ás mulleres no 2 de Marzo. O entroido, festa pagana na que poder denunciar publicamente aos que pretenden esmagar os nosos dereitos, adoptando o escarno de maldicir como a raiz do noso carnaval e adn.

O 8 de marzo. Non é máis un día da nai por moito que o intenten. O Día Internacional Das Mulleres Traballadoras significa conciencia e loita feminista. En Ponteareas teremos a oportunidade de participar numha mesa redonda entre mulleres presentes e activas em difererentes sectores e ámbitos profesionais. Deportistas, Profesoras, labregas, artistas e activistas, aportarán as súas perspectivas sobre a situación actual no patriarcado do século XXI.

En abril traballaremos arreo na recuperación dun espazo arquitectónico do noso pobo; a ferratería Mariño. Este antigo comercio, situado na rúa Esperanza, abrirá novamente no mes de maio, para cederlle o protagonismo ás artes visuais. Pilar Abades, Sabela Iglesias, Silvia Mella e Xiana Arias exporán os seus traballos fotográficos durante todo o mes. As portas estarán abertas diariamente a colexios, institutos e público en xeral. Teremos a oportunidade tamén, de participar durante tres días nun obradoiro de fotográfia . Finalmente, cámaras en man, e poñendo os anteollos violetas, as compañeiras proporán un tema có que traballar a imaxen desde a perspectiva de xénero, para a súa divulgación final. .

O 17 e 15 de maio escoitaremos novamente dúas reinvindicacións nacionais e transfronteirizas. Galiza e Palestina teñen moito que dicir. Diferentes asociacións, colectivos ou persoas compartirán con nós na sala multiusos de Ponteareas as súas reinvindicacións politicas e culturais polo o dereito a decidir dos pobos . Maio de letras, de palabras e imaxes libertarias cedidas polo Festival de Cine Árabe Amal e a BDS, coas portas sempre abertas.

O 2014 non será un ano como outro calquera. Estamos a vivir tempos dificiles para a maioría social e ainda com maior dureza para as mulleres. Desde a organización do Festi-Val das brétemas sabemos da forza transformadora que ten construirmos xuntas redes sociais e populares para o comezo da festa infinita. O 2014 será o ano 0, da rebelión das de abaixo.

Na loita e na festa o maschismo sempre apesta!

Ponteareas a 19 de xaneiro de 2014.

Asociación cultural do Festi-Val das Brétemas.

 

25 Nov 19:14

Unha breve Historia da Arquitectura

by magago

O amigo Franjo Padín realizou esta deliciosa (outro adxectivo non podería ser máis preciso) Historia da Arquitectura, desde unha perspectiva galega, para a Bienal Luso Galaica da Caricatura, dedicada ao patrimonio. Unha auténtica chulada.

Con Franjo estamos a preparar un proxecto moi importante, destinado a facer xustiza e a contribuír a enmendar un problema grave en relación ao patrimonio que levamos arrastrando demasiado tempo. Xa o veredes, pero vai ser de impacto.

25 Nov 19:13

Tunea tu mantequilla

by Mikel López Iturriaga

Mantequillas tuneadas
Cinco minutos después de la foto, en este plato había antimateria / EL COMIDISTA

Pocos alimentos han sido tan satanizados en las últimas décadas como la mantequilla. Después de que el ser humano lo haya consumido durante siglos, algunos profetas de la salud decidieron que era hija de Belcebú por su alto contenido en grasas saturadas, y que debía ser sustituida radicalmente por el sacrosanto aceite de oliva en todas nuestras comidas. Pues bien, ha llegado la hora de decir basta, y de reivindicar un producto delicioso al que no tenemos por qué renunciar.

No estoy negando que el extra virgen sea una grasa más sana para consumo habitual que la mantequilla. Tampoco que esta última deba ser administrada en dosis moderadas, tanto por el bien de nuestras arterias como por el de nuestro paladar. La mantequilla utilizada a cascoporro en la cocina puede llegar a cansar, pero eso no significa que no podamos tirar de ella para realzar determinados platos, o simplemente consumirla untada en pan (o, placer de los placeres, entre dos galletas María) de vez en cuando.

Este derivado de la leche es, además, un producto muy tuneable, al que le podemos dar un montón de matices de forma muy sencilla. Basta con dejarla a temperatura ambiente (si es invierno y vives en un iglú, mejor ponerla en una zona cálida de la casa), añadirle los ingredientes que queramos picados finos, ponerla en plástico transparente para hacer un rulo y a la nevera. Enseguida se habrá impregnado de los sabores de éstos, y tendremos una fantástica mantequilla de lo que sea, pero como la potencia del sabor aumenta con el tiempo, será en un par de días cuando la mezcla alcance todo su esplendor. Es importante tener este factor en cuenta con cosas como el ajo o el picante: si os parecen justo a vuestro gusto en el momento de la preparación, se pueden volver de potencia fotónica cuando reposen. 

Además estas mantequillas son una buenísima manera de dar salida a las sobras de, por ejemplo, unas sardinas a la brasa, hierbas aromáticas de las que necesitabas dos ramitas pero te han hecho comprar un ramazo o esas tres anchoas que languidecen en el fondo de una lata. La grasa alargará la vida a estos restos, potenciará su aroma y sabor y dará lugar a un nuevo elemento que os puede sacar de más de un marroncete cuando hay que improvisar una comida o picoteo: con un simple puñado de buena pasta y algo que orbite por la nevera se puede conseguir un plato más que digno. 

Aquí tenéis cuatro propuestas deliciosas con algunas sugerencias de empleo. Cuando las preparamos, las dejamos en una mesa del despacho compartido en el que trabajamos con dos barritas de pan, para que el que quisiera se pusiera un canapé. En unos 10 minutos no quedaba ni una miga, después de que se oyera la pregunta "¿¿¿¿¿pero esto es mantequilla?????" repetidas veces. Por eso pensé que esta Navidad caerían como aperitivo unas tostaditas con ellas: se hacen en nada y entusiasman a todo el mundo. 

Mantequilla de hierbas

Dificultad

Para gente que sabe cortar, rallar y remover

Ingredientes

  • 200 g de mantequilla a temperatura ambiente
  • Dos cucharadas de perejil picado
  • Una cucharada de hojas de tomillo fresco
  • Dos cucharadas de cebollino picado
  • 1/2 cucharada de hojas de romero fresco picadas
  • La ralladura de la piel de un limón
  • Un diente de ajo picado muy fino o majado en el mortero (opcional)
  • Sal
  • Pimienta

Preparación

1. Lavar y picar las hierbas. Mezclar con la mantequilla en pomada, la piel de limón (solo la parte amarilla) sal, pimienta y, si se quiere, el ajo. 

2. Poner la mezcla en un trozo de plástico transparente, doblarlo y formar un rulo. Dejarlo en la nevera un par de horas.

3. Consejos de uso: esta mantequilla será –con pan o tostadas– la mejor amiga de cualquier pescado ahumado, y sola la base para una salsa tipo meunière con una vuelta o el aderezo de unos escargots a la francesa. 

Mantequilla de hierbas y limon
Hierbecillas y semillas / EL COMIDISTA

Mantequilla de aceitunas y anchoas

Dificultad

Picar y mezclar. Si tienes que ir a pescar las anchoas la cosa se complica.

Ingredientes

  • 200 g de mantequilla a temperatura ambiente
  • 10 filetes de anchoa en aceite, bien escurridos
  • Una cucharadita del aceite de la conserva 
  • 100 gramos de aceitunas deshuesadas al gusto (nosotros usamos manzanilla)
  • Cayena en polvo (opcional)

Preparación

1. Picar a cuchillo las anchoas y las aceitunas. Lo ideal es que algunos trozos de aceituna estén muy picados, pero otros se noten. Mezclar con la mantequilla y el aceite de la conserva, añadiendo un poco de cayena al gusto. 

2. Poner la mezcla en un trozo de plástico transparente, doblarlo y formar un rulo. Dejarlo en la nevera un par de horas.

3. Consejos de uso: Con unas patatas hervidas o asadas, con pescado o carne a la parrilla. O simplemente, servirla para untar pan acompañada de unos encurtidos.

Mantequilla de aceitunas
Se come sin sentir / EL COMIDISTA

Mantequilla de setas

Dificultad

Para personas con suero láctico en el cerebro.

Ingredientes

  • 200 g de mantequilla a temperatura ambiente
  • 50-100 g de las setas que te dé la gana
  • 100 ml de vino blanco
  • 1/2 diente de ajo
  • 1 cucharada de perejil picado
  • Aceite de oliva
  • Sal y pimienta negra recién molida

Preparación

1. Limpiar y trocear las setas en grueso. Saltearlas a fuego medio en una sartén con un poco de aceite de oliva hasta que pierdan todo su jugo.

2. Añadir el ajo picado, salar y saltear un minuto más.

3. Mojar con el vino y dejar que reduzca del todo. Añadir el perejil, retirar del fuego y dejar que las setas se enfríen.

4. Poner las setas sobre una tabla de cortar y picarlas muy finas. Mezclar con la mantequilla. Puede que sobren algunas; lo ideal es mantener una proporción de 2 partes de mantequilla por una de setas. Poner la mezcla en un trozo de plástico transparente, doblarlo y formar un rulo. Dejarlo en la nevera un par de horas.

5. Utilizar sobre un pescado al vapor caliente o para terminar un estofado de carne justo antes de servirlo. También funcionan bien para untar pan.

Mantequilla de setas
Una receta con seta es una reseta / EL COMIDISTA 

Mantequilla de sardinas

Dificultad

Con tres ingredientes y tres pasos debe de ser dificilísima.

Ingredientes

  • 200 g de mantequilla a temperatura ambiente
  • 2 o 3 sardinas grandes en aceite a la antigua (con espina), dependiendo del tamaño
  • Sal

Preparación

1. Desespinar las sardinas, desmigarlas y mezclarlas con la mantequilla y una pizca de sal en un bol.

2. Poner la mezcla en un trozo de plástico transparente, doblarlo y formar un rulo. Dejarlo en la nevera un par de días.

3. Consejos de uso: poner un trozo pequeño sobre una chuleta de cerdo a la plancha recién hecha para que se funda con el calor. O simplemente, servirla para untar pan.

Mantequilla de sardinas
Me la podría ir comiendo desde Santurce a Bilbao / EL COMIDISTA 

 

Producción: Mónica Escudero.

25 Nov 19:09

Premiados

by Pikara Magazine
Hai unhas semanas vin un concurso en que se buscaba a “imaxe da igualdade”, e decidín participar; cal é a miña sorpresa cando recibo un mail coas fotos gañadoras e as tres levan nome de home.
25 Nov 19:06

O verdadeiro homem pró-feminismo.



O verdadeiro homem pró-feminismo.

25 Nov 19:04

Desconfiguração no rosto de Frida Kahlo: garras da normatização e mercantilização do corpo e da vida das mulheres

by Marcha Mundial das Mulheres
Por: Paulinha Cervelin Grassi* Há uma nova versão da pintura Autorretrato con Collar de Espinas (1940), de Frida Kahlo, circulando pela internet. Trata-se de alterações no rosto da pintora mexicana, procurando enquadrá-la em uma estética contemporânea de beleza perfeita. O autor desconhecido, ao desconfigurar o autorretrato, demonstra uma tremenda falta de respeito com a irreverente […]
25 Nov 18:54

Cruce de cartas

by srasquehablan

Esta semana nos ha traído un bonito cruce de cartas entre la activista de Pussy Riot encarcelada por el régimen de Valdimir Putin, Nadezhda Tolokonnikova, y el filósofo Slavoj Žižek. La web Playground tradujo el intercambio completo. Aquí destacamos algunos fragmentos, usando lenguaje inclusivo:

Image

Tolokonnikova: “Pussy Riot se convirtió en una parte de esa fuerza, cuyo propósito es la crítica, la creatividad y la co-creación, la experimentación y organizar constantes eventos provocativos. Tomando prestada la definición de Nietzsche, somos descendientes de Dioniso, navegando en un barril y no reconociendo ninguna autoridad”.

Žižek: “Las actuaciones de Pussy Riot no pueden reducirse únicamente a las provocaciones subversivas. Bajo la dinámica de sus actos, yace la estabilidad interna de una firme referencia ético-política. En cierto sentido más profundo, es la sociedad actual la que está atrapada en una dinámica capitalista enloquecida, sin sentido interno ni medida, y es Pussy Riot quién proporciona una referencia ético-política estable. La misma existencia de Pussy Riot le dice a miles de personas que el cinismo oportunista no es la única opción, que no estamos totalmente desorientadas, que todavía existe una causa común por la que vale la pena luchar”.

En un momento del intercambio, Žižek se disculpa por una actitud machista: “Me sentí profundamente avergonzado después de leer tu respuesta. Escribiste: ‘No debería preocuparte exponer construcciones teóricas mientras se supone que yo sufro las ‘dificultades reales’. Esta simple frase me hizo darme cuenta de que el sentimiento final de mi última carta era pérfido: la expresión de mi simpatía por tu situación significaba básicamente: ‘Tengo el privilegio de formular teorías reales y enseñártelas, mientras que tú podrás informarme sobre tus experiencias con las dificultades…’. Tu última carta demuestra que eres mucho más que eso, que eres una semejante en un diálogo teórico. Mis sinceras disculpas por esta prueba de cuán profundamente arraigado está el chovinismo masculino, especialmente cuando se enmascara como simpatía hacia el sufrimiento del otro, y prosigamos con nuestro diálogo”.

Está muy bien ese mea culpa, pero nos preguntamos por qué para reconocer una actitud machista no se atreve a llamar las cosas por su nombre y tiene que recurrir al eufemismo “chovinismo masculino”.

Posdata: Dicho esto, resulta llamativa la ausencia del feminismo en todo lo que cuentan una y otro.  Las fuerzas a las que se oponen en su “lucha común” son el fascismo y el capitalismo, pero nunca se menciona el patriarcado. Y se citan un montón de autoridades filosóficas, pero la única mujer mencionada es Laurie Anderson.

25 Nov 18:40

Photo





25 Nov 18:40

witchsistah: yagazieemezi: …, to all our African fathers. We...

















witchsistah:

yagazieemezi:

…, to all our African fathers. We need more photographs portraying the tenderness of African fatherhood! - Yagazie

Lookit dat lil dusty butt!

25 Nov 18:40

bychavadya: throughhereyesfilm: Transgender Remembrance...



bychavadya:

throughhereyesfilm:

Transgender Remembrance Day. 



34% das pessoas trans* tentam suicídio.

64% das pessoas trans* jovens são vítimas de bullying.

73% das pessoas trans* são perseguidas em público [desde o insulto à agressão física].

21% das pessoas trans* evitam sair em público devido ao medo.

Ser uma pessoa Transgênera não é uma escolha.

Machucar alguém é!

Dia Internacional da Memória Transgênera.

25 Nov 18:31

La RAE no eliminará palabras "ofensivas" con la mujer si aún se usan

by contacto@eldiario.es (EUROPA PRESS)

"Nunca se podrá prescindir de palabras ofensivas si aún se usan", ha manifestado este lunes el miembro de la Real Academia Española (RAE) Darío Villanueva, en referencia a los términos "injustos" o "arbitrarios" contra las mujeres, que ha equiparado a otros como "jesuita" o "judiada" que también cuentan con significados peyorativos. Según ha señalado durante la presentación del libro 'La lengua y la palabra', "se depuran continuamente las definiciones en todo aquello que puede ser ofensivo con el modo en el que se dice", pero el diccionario de la RAE nunca podrá "suprimir" palabras porque son "canallas o inofensivas", "simplemente porque esas palabras se usan".

En el Día Internacional para la Erradicación de la Violencia contra las Mujeres, Villanueva ha hecho estas declaraciones tras ser preguntado por la posibilidad de modificar o evitar ciertas palabras sexistas que pueden fomentar la violencia contra las mujeres. Según argumenta, eliminar ciertas palabras porque son "injustas" supondría el "final del diccionario", ya que comenzaría una espiral "que no tendría fin". No obstante, matiza que el hecho de que aparezcan no significa que se promueva la violencia y subraya que "se están depurando" todo lo que se puede.

El también académico José Manuel Sánchez Ron ha apoyado la postura de su compañero con el argumento de que eliminar términos significaría "matar la historia". "Los valores son una cosa, la historia otra. El Diccionario de la RAE es como un cubo rubik que contiene montones de dimensiones", ha señalado. En la misma línea, la académica Carmen Iglesias ha defendido que la RAE "no reinventa palabras y acepciones", sino que la sociedad evoluciona y va dejando atrás palabras que ya no tienen vigencia. En este sentido, indica que existen acepciones que se encuentran en la literatura del Siglo de Oro, por ejemplo, que han de aparecer en el diccionario.

La nueva edición elimina las acepciones machistas de algunas palabras

No obstante, algunas de las acepciones más denostadas por su sesgo machista desaparecerán en la vigesimo tercera edición, que saldrá en octubre de 2014. Lo femenino dejará de equivaler a "débil y endeble", y lo masculino ya no será sinónimo de varonil y enérgico. Tampoco será más huérfano quien haya perdido al padre que a la madre. Los verbos periquear y babosear ya no se referirán a la mujer en los términos de "disfrutar de excesiva libertad" u "obsequiar con exceso" y en las cerca de 93.000 entradas de la nueva obra se incorporará lema doble para profesiones como herrero, costalero, soldador o cerrajero, entre otros.

Esta próxima edición no va a ser la "última edición en papel", sino que se editará en papel y tendrá ediciones digitales. La RAE no se muestra "apocalíptica" ante la irrupción de las nuevas tecnologías, ya que no consideran que con ellas se vaya a perder la lengua. En este sentido, respecto al uso de abreviaturas en los dispositivos móviles, Villanueva indica que ya se usaban en la Edad Media.

La presentación de "La lengua y la palabra"

Con motivo del tricentenario de la Real Academia Española de la Lengua (RAE), la institución ha organizado una exposición que acogerá la Biblioteca Nacional de España hasta el 26 de enero, así como la publicación del libro 'La lengua y la palabra', en el que se repasa el papel del español en la historia y se abordan los retos del futuro del idioma.

En este volumen participan como coordinadores los académicos Rosa Iglesias y José Manuel Sánchez Ron, y como autores Darío Villanueva e Ignacio del Bosque, quienes este lunes presentan el contenido de este libro y que horas antes han expuesto ante los medios brevemente los contenidos que se desarrollan. Iglesias abordará esta tarde los tópicos respecto a la introducción de la lengua española en América que, según ha explicado, se realizó a través de las repúblicas independientes, mientras que Sánchez Ron hablará de la compleja relación entre la Academia y el poder. Por su parte, Villanueva se centrará en las tecnologías de la palabra y en cómo se han adaptado los hablantes y la propia RAE a cada una de ellas.

25 Nov 18:10

Que ten de especial o barrio de San Pedro?

by admin

No último Día do Barrio, a vogalía da muller animouse a rodar unha pequena película: Que ten de especial o barrio de San Pedro?.

Está protagonizado por moitas veciñas (grandes e pequenas) do barrio que comparten connosco o que opinan do noso barrio e da nosa pequena comunidade.

Convídamosvos a miralo e, de paso, reflexionar sobre o barrio e sobre como cada quen pode contribuír a melloralo.

Clicando aqui, accederas a el

25 Nov 18:09

O preso político comunista Xaime Simon Quintela na rua!

by administrador
moreno_libre.jpg

Redaçom/O vizinho de Vigo, militante antifascista dos GRAPO, saiu esta semana da prisom madrilenha de Herrera de la Mancha após 29 anos de encerro. Legalmente a sua condena rematara em 2006, mas desde aquela até agora continuara recluído em aplicaçom retroactiva da doutrina Parot. Nasceu em 1960 e passou mais da metade da sua vida sequestrado, desde a sua detençom em 1985.

ler máis

25 Nov 18:07

Olladas 2013

by zelia
15/11/2013
Autor/a: 
Museo do Pobo Galego

O venres pasado as integrantes de Illa Bufarda compartiron connosco a súa "Ollada sobre o Museo", o programa que, organizado polo DEAC do MPG. Para axudalas nesta tarefa estiveron as Boubas que, coas súas voces e as súas pandeiretas, puxeron banda sonora á intervención na sala do mar. Gravado pola socia do Museo Mari Vega.

25 Nov 18:07

Espectáculo de poesía "After" Lucía Aldao e María Lado Café Ollo Ledo

by zelia
Disculpa, pero precisas instalar flash para ver este contido.
18/11/2013
Autor/a: 
Tempo de lecer
25 Nov 18:07

mulheres e lingua

by zelia
18/11/2013
Autor/a: 
Mariola Mourelo e Adelaida Vidal
08 Nov 23:34

Photo



01 Nov 21:52

Os cemitérios de Carvalho recuperam o galego para sempre

by diarioliberdade@gmail.com (Alberto Pombo)




131101 galegxparasempreMentres nas "parroquias d@s viv@s" a maioría da xente se relaciona en lingua galega, só unha de cada mil lápidas das "parroquias d@s mort@s", dos cemiterios está en galego, e tan só un 2 por cento das notas necrolóxicas dos xornais.


Curiosa premisa da que parte a interesante proposta que veñen de asinar esta mañá de 31 de outubro no Concello de Carballo as cinco funerarias que operan no municipio (San Antonio, Santa Marta, Bergantiños, San José e A Milagrosa). A iniciativa “Galeg@s para sempre” ten como obxectivo visibilizar o uso do galego no momento do pasamento.

declaración “Galeg@ para sempre” foi asinada polas 5 funerarias, e tamén por diversas persoas a nivel individual, coa que se recoñece a lingua como factor principal da galeguidade e coa que as persoas asinantes declaran que a lingua galega é a súa lingua propia, que se senten identificadas con ela e a que queren que se use para seren lembradas.

O acto tamén serviu como adhesión simbólica do Concello á declaración do Día da restauración da memoria lingüística, promovida pola Asociación de Funcionarios/as para a Normalización Lingüística.